ความหมายของ posturology
Posturology หรือ PNS (neuro-sensitive posturology) ถือเป็นวินัยใหม่ในวงการแพทย์ซึ่งได้รับความนิยมในช่วงต้นทศวรรษ 2000 ได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากผลลัพธ์เป็นที่น่าพอใจอย่างสมบูรณ์และรวดเร็ว บางครั้งก็เกิดขึ้นทันทีด้วยซ้ำ . ประสิทธิผลของวินัยนี้เกิดจากการที่การรักษาจะดำเนินการผ่านระบบประสาทเป็นหลัก ซึ่งมีลำดับชั้นที่เหนือกว่าระบบกล้ามเนื้อหรือกระดูก เมื่อเราทำงานกับระบบประสาท เราจะจัดการกับคำสั่งกลางและออกคำสั่ง แน่นอนว่าเพื่อให้การเคลื่อนไหวเกิดขึ้น เราจำเป็นต้องมีกระดูกอย่างน้อย 2 ชิ้น เพื่อให้การเคลื่อนไหวเกิดขึ้นระหว่างกระดูกสองชิ้น เราจำเป็นต้องมีกล้ามเนื้อที่พอดีกับกระดูกทั้งสองชิ้น และเพื่อให้กล้ามเนื้อทำงานได้ พวกเขาต้องการข้อมูล ซึ่งเป็นคำสั่งที่ได้รับจากเส้นประสาทผ่านแรงกระตุ้นของเส้นประสาท ระบบประสาทจึงมีความสำคัญและมีหลายสิ่งที่สามารถควบคุมและรักษาได้
Posturology จึงเป็นการบำบัดโดยใช้ระบบประสาท นอกจากนี้ยังเป็นการบำบัดแบบไม่รุกรานจึงเข้าถึงได้ง่าย
วินัยนี้ยังช่วยให้เราสามารถรักษาสาเหตุของรอยโรคได้มากกว่าผลที่ตามมา: ตัวอาการเอง ดังนั้นเราจึงกล่าวได้ว่าแพทย์ด้าน posturologist มีแนวทางแบบองค์รวมผ่านการวิเคราะห์และการรักษา กล่าวคือ เขาจะคำนึงถึงร่างกายของผู้ป่วยทั้งหมดในการรักษา ในทางปฏิบัติ หมายความว่าในการแก้ปัญหาหัวเข่า นักบำบัดไม่จำเป็นต้องทำงานบนหัวเข่าเสมอไป แต่อยู่ที่ระดับศีรษะ เป็นต้น นี่ไม่ได้ยกเว้นความจริงที่ว่านักบำบัดโรคสามารถทำงานบนเข่าได้เช่นกัน นักบำบัดจะไปทำงานโดยที่ร่างกายของผู้ป่วยบ่งบอกถึงบริเวณที่มีความตึงเครียด TIM (การทดสอบระหว่างกระดูกไขข้อ) หรือ TIS (การทดสอบระหว่างสไตลอยด์) ที่ข้อเท้าหรือที่ข้อมือ สามารถเน้นบริเวณที่เกิดความตึงเครียดได้ ไม่ว่าจะเป็นความตึงเครียดด้านหน้า ด้านหลัง สูง และต่ำ… พื้นที่การรักษาของความตึงเครียดทำได้โดยใช้คู่มือข้อมูล การบำบัดหรือ TIM
การสนับสนุนทางสรีรวิทยา
แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้าน posturologist มีรายการข้อกำหนดที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยของเขา หลังจะต้องเป็นไปตามเกณฑ์หลายประการจึงจะมี “ประกาศนียบัตรท่าทางที่ดี” น่าเสียดายที่ความสมบูรณ์แบบไม่มีอยู่จริง จึงไม่มีใครสามารถมีประกาศนียบัตรนี้ได้ ท่าทางที่สมบูรณ์แบบจึงเป็นเพียงทฤษฎีเท่านั้น สิ่งที่นักบำบัดโรคทางสรีรวิทยาต้องการคือการปรับปรุงท่าทางของผู้ป่วย เพื่อพาเขาไป และดูแลเขาให้มีท่าทางที่สมบูรณ์แบบโดยรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงมีความกังวล แพทย์ด้านสรีรวิทยาจะประเมินท่าทางปัจจุบันของผู้ป่วยและมีวัตถุประสงค์เพื่อปรับปรุงให้ดีขึ้น เมื่อต้องการทำเช่นนี้ จะมีการสร้างชุดการทดสอบขึ้นมา
การวินิจฉัยถือเป็นส่วนใหญ่ของการประเมินท่าทาง เนื่องจากก่อนเริ่มการรักษา นักบำบัดจะทำชุดการทดสอบ:
1 – การทดสอบการทรงตัวโดยใช้ขาข้างเดียว: หากเรามีเสถียรภาพในขาเดียวที่มีคุณภาพต่ำ ดังนั้นเราจึงมีความไม่มั่นคงข้างขาข้างเดียว เช่น หากสูงกว่านั้น ที่ระดับกระดูกเชิงกราน ก็จะมีงานใหญ่ที่ต้องทำในระดับกล้ามเนื้อเพื่อ ทำให้คงตัวรักษารักษาสมดุลให้ถูกต้อง เมื่อผ่านไประยะหนึ่งกระดูกเชิงกรานจะไม่สามารถทำงานได้อย่างถูกต้องอีกต่อไป ไม่สามารถจัดการได้อีกต่อไป จึงจะเหนื่อยล้า อาการปวดจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน… ความไม่มั่นคงของขาเดียวยังอธิบายได้ว่าทำไมผู้ป่วยบางรายถึงมีอาการปวดค่อนข้างจะสิ้นสุด ในแต่ละวันเพราะแต่ละก้าวร่างกายจะเคลื่อนไหวอย่างมหาศาล
2 – รอยเท้าบนแท่นรักษาความมั่นคง: ตามหลักการแล้ว รอยเท้าควรมีความสมมาตร โดยมีการกระจายน้ำหนัก 50% ระหว่างด้านขวาและซ้าย และมีการกระจายน้ำหนัก 60% ของน้ำหนักตัวที่ส้นเท้า และ 40% ของน้ำหนักตัวที่ส่วนหน้าเท้า แน่นอนว่าผู้ป่วยสามารถมีน้ำหนักตัวที่เท้าส่วนหน้าได้ 60% และยังคงมีท่าทางที่ดี ผู้ประกอบวิชาชีพไม่จำเป็นต้องแก้ไขปัญหานี้ แต่เป็นเพียงสิ่งที่ต้องคำนึงถึงเท่านั้น ผู้ฝึกจะให้ความสำคัญกับการกระจายน้ำหนักซ้าย/ขวาให้สมดุลมากที่สุด (เข้าใกล้ 50/50 มากที่สุด) เพราะกิจกรรมที่เราฝึกมากที่สุดคือการเดินและการเดินเป็นกิจกรรมที่สมมาตร
3 – การทดสอบการแกว่งบนแพลตฟอร์มเสถียรภาพ: เราต้องการทราบว่าร่างกายเคลื่อนไหวอย่างไรเมื่อไม่ได้เคลื่อนไหวในช่วงเวลาหนึ่ง ซึ่งก็คือ 10 วินาที แท้จริงแล้วร่างกายของเราก็เหมือนกับลูกตุ้มกลับหัว เราแกว่งไปมาตลอดเวลาเพื่อรักษาสมดุล โดยมีมุม 4° สัมพันธ์กับจุดคงที่ 2 จุดที่เป็นเท้าของเรา นี่เป็นเรื่องปกติโดยสมบูรณ์ เรามักจะปรับท่าทางของเราเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพพลังงานของเรา ในทางกลับกัน ถ้าเราแกว่งมากเกินไป มันก็สามารถทำได้
